زنده م.

امشب فرصت خوبی برای اینجا نوشتن بعد از مدتهاست. چون امروز روز خاصی بود. روزِ رفتن بود. و روزِ فهمیدن اینکه چقدر حالم با رفتن و نرسیدن بهتره تا رسیدن. و اینکه من امروز به یکی از چیزایی که مدتها میخواستمش رسیدم و دقیقا توی اوج، اونقدر غمگین بودم که . همه جا غمه واسم و چاره ای جز زندگی مسالمت آمیز باهاش نیست.